Karin Bloemen en de Old School Band
Billie, Aretha, Norah, Amy… Karin!
Karin Bloemen is bekend van haar grote, extravagante onewomanshows, maar haar eerste grote liefde is en blijft zingen. In dit pure programma gaat ze helemaal voor de muziek, samen met de Old School Band. Ze zingt eigen werk en covers van de fijnste nummers van haar belangrijkste inspiratiebronnen, zoals Billie Holiday, Aretha Franklin, Norah Jones en Amy Winehouse. En geen band perfecter voor dit schitterende funk, jazz- en soulrepertoire dan de Old School Band van Marnix Busstra. Het wordt een mooie avond, want Karins stem “klinkt voller en vrijer dan ooit tevoren”, schreef Algemeen Dagblad begin dit jaar.
www.labloemen.nl
www.oldschoolband.nl
zang: Karin Bloemen
gitaar: Marnix Busstra
bas: Norbert Sollewijn Gelpke
toetsen: Eric van de Bovenkamp
drums: Mark Stoop
Een goed muzikaal gesprek verrijkt je leven. Muziek is een van die pijlers waarvan ik heel gelukkig word. Het delen van muzikaal gedachtegoed is het mooiste dat er is. Daarvoor moet je goed in je lijf zitten, goed voor jezelf zorgen. Wanneer je opgeruimd van geest bent en met de juiste dingen bezig bent die je optimaal laten functioneren, dan ben je goed voor jezelf en kun je goed zijn voor een ander. En de ander is dan weer goed voor jou en daar reageert het publiek weer op. Het is een cirkel van schoonheid en chemie en die zorgt ervoor dat muziek, jazz leeft. [Jazzism nr. 7 - 2013]
Jazz leeft, omdat jazz ‚ het leven viert. Het leven in zijn complexiteit, pracht, absurditeit, geluk, boosheid, seksualiteit …. Jazz verbindt en verenigt; het draait om een flow die je niet per se hoeft te begrijpen om hem te kunnen voelen. De power en overtuiging waarmee een artiest als Christian Scott zijn muzikale verhaal predikt, overstijgt namelijk het analytisch vermogen. Het meesterschap van Chris Potter, het inlevingsvermogen van Eric Vloeimans: als jazzmusici het leven zo blijven beschrijven, zal jazz nooit overlijden. [Jazzism nr. 7 - 2013]
Of jazz leeft? Misschien moeten we het breder trekken. De term ‘jazz’ is lichtelijk misleidend, omdat het vaak helaas enkel in verband gebracht wordt met jazz uit de jaren veertig, vijftig en zestig. Jazz is gegroeid. Het beweegt en blijft dat doen. Jazz staat voor mij voor improvisatie, creativiteit en een open mind. Als je deze criteria hanteert, is sommige pop, hiphop, elektronische muziek of indierock veel meer jazz dan wat onder ‘echte’ jazz wordt verstaan. Alleen daarom al zal de jazzgeest altijd blijven bestaan. In welke vorm dan ook en in welke vorm dan ook en in welke genre dan ook. Natuurlijk leeft jazz, maar nog veel belangrijker: muziek leeft. [Jazzism nr. 7 - 2013]
